Önceki günlerde İsveç’te meydana gelen hadise hepimizi çok derinden üzdü. Asıl üzüldüğümüz mesele o kendini bilmez gâvur tohumu elinde yüce kitabımızı yakarken, bizim hiçbir şey yapamadığımız oldu. Çok vahim bir durum. Bu olay bize gösterdi ki tüm İslam âlemi yeniden ayağa kalkmalı, yeniden dirilmeli. Yüce rabbimizin bunla ilgili hükmü kesin: rabbimiz buyuruyor: ‘’ (Resulüm!) İnkâr edenlere de ki: Yakında mağlûp olacaksınız ve cehenneme sürükleneceksiniz. Orası ne kötü bir kalma yeri!’’(Ali İmran 12) Yüce Allah dilese tüm dünyayı salisede yok eder, bu ona zor değil ancak o, kullarını imtihan ediyor. Yapılan bu olaylara baktığımızda daha dün bir şey olamayan Avrupa şimdi Müslümanlara hakaret etmek için elinden geleni yapıyor. Tarihimize baktığımızda Kanuni Sultan Süleyman’ın Fransa’ya bir mektubu ile dansın Fransa’da yüz yıl yasaklanması olayı bizim gururumuzu okşamaktadır. Daha nice ecdadımızın Kahramanlıkları bizlerin manevi duygularını artırmaktadır. Mesela Osman gazi, Orhan gazi, Fatih Sultan Mehmet, Yavuz Sultan Selim, Abdulhamid Han. Tarihimize baktığımızda bizler ne zaman İslam’ı yaşamışız hayatımızın her yerinde İslam olmuş, Allahın ismini yeryüzüne yayma niyeti olmuş, o zaman rabbim bizleri yükseltmiş. Ne zaman ki İslam’dan uzaklaşmışız işte o zaman rezil olmuşuz. Özellikle bizim üzerinde yaşadığımız Anadolu coğrafyası çok önemi bir konumda. Necip milletimiz bin yıldır İslam’ın sancağını taşımıştır ve taşıyacaktır. Bu milletin görevi daha bitmemiştir. Yeniden İslam’ın bize verdiği aydınlık günleri geri kazanacağız inşallah. Bunun için toplum olarak, âlimler, din adamları, yöneticiler olarak topyekûn İslami yaşama, takva yaşantısına dönmemiz gereklidir. İslam’a, Kuran’a, dinimize hakaret edenler gerek içeride, gerek dışarıda mutlak olacaktır. Bu savaş kıyamete kadar devam edecektir. Tüm mesele bizim nerede durduğumuzdur. Bizler Allah ve resulünün yanında mıyız? Yoksa şeytan ve dostlarının yanında mıyız? Yüce kitabımız Kuran’ı yakan ve hakaret edenleri kınıyoruz, lanetliyoruz tamam ama kınarken bizler İslam’ı yaşamanın neresindeyiz? Sadece tepki vermek yeterli midir? Acaba onlar bizim bu tepkimizi duymuşlar mıdır? Bizler ne yaparsak, ne tepki verirsek verelim İslam’ı gereği gibi yaşamıyorsak bizim tepkimiz çok cılız kalır. Neden mi? hemen belirtelim, şu an yaşadığımız Türkiye coğrafyasında ve dünya Müslümanları olarak İslam’a muhalif ne kadar yaşantı varsa onu toplum olarak yaşıyoruz maalesef. Allah’ın yasakladığı faiz, zina, kumar, içki, kul hakkı, gıybet, dedikodu ahlaksızlık, rüşvet, adam kayırma, karaborsacılık, ticarette haksız kazanç gibi tüm günahlar alenen işleniyor. İslam bizim ailemizde, ticaretimizde, devlet idaremizde, devlet dairelerimizde, toplumumuzda yaşamayacaksa nerede yaşayacak. Hiç kusura bakmayalım İslam’ı, Kuran’ı hayatımızda yaşamıyoruz. Kendi nefsi çıkarlarımız neyi gerektiriyorsa onu yapıyoruz. Yani şeytan ve arkadaşları ile takılıyoruz. Onun için biz gerçek anlamda İslami yaşantıya, takva yaşantısına dönmediğimiz sürece bizim bu tepkilerimiz karşı tarafa sinek vızıltısı gibi gelir vesselam. Yazımı maide suresi 55-56 ile bitirmek istiyorum:“Sizin dostunuz/veliniz ancak Allah’tır, Resulüdür ve iman edenlerdir; onlar ki Allah’ın emirlerine boyun eğerek namazlarını dosdoğru kılarlar ve zekâtlarını tam verirler.” “Kim Allah’ı, Resulünü ve iman edenleri dost edinirse (bilsin ki) galip gelecek olanlar Allah’ın taraftarlarıdır.”
