Yerel Umut, Ulusal Direniş: Konya’dan Yükselen Sessiz Çığlık
Sessizlik bazen sadece sessizlik değildir.
Bazen bastırılmış öfkenin, biriken sabrın, görünmeyen umudun sesidir.
Konya’dan yükselen bu sessizlik artık sadece bir fısıltı değil, bir çığlıktır.
Konya...
Yıllardır muhafazakâr kimliğiyle tanınan, iktidar partilerinin zaferle çıktığı bir şehir. Bu siyasi tablo yıllar boyunca değişmedi. Konya'da her zaman muhafazakâr söylemler öne çıktı, sağ partiler seçimlerden galip ayrıldı.
Ama artık bu düzenin aynı şekilde sürüp gitmesi zor görünüyor.
Kalenin surları darbe aldı.
İktidar partisi, Konya’nın oyunu yıllardır cepte gördü. Fakat halkın içinde durum bambaşka. Vekiller halkla iç içe değil; ya sıkıntıları bilmiyorlar ya da görmek istemiyorlar. Bu kopukluk, sokağın nabzını kaçırmalarına neden oluyor. Oysa Konya’da artık insanların sabrı zorlanıyor.
Sokakta konuşan esnaf, traktörünü zor döndüren çiftçi, üniversite mezunu işsiz genç sadece geçim sıkıntısı çekmiyor. Aynı zamanda adaletsizlik, dışlanmışlık ve değersizlik hissiyle yaşıyor. İnsanlar artık yalnızca "ekonomik kriz" demiyor; “duyulmamak”, “yok sayılmak” da can yakıyor.
Bu duygular sadece Konya’ya özgü değil. Yıllardır muhafazakâr seçmenin güçlü olduğu Yozgat, Bayburt, Konya gibi illerde düzenlenen CHP mitinglerine, beklenenin çok üstünde halk katıldı. Bu meydanlardaki kalabalıklar sadece siyasi bir katılım değil, bir “sessiz çığlık” niteliği taşıyor.
Ve artık anketlerde CHP'nin 7 puan önde olması da bu fısıltının koca bir sese dönüştüğünü gösteriyor.
İşte bu nedenle Ekrem İmamoğlu gibi figürlerin Anadolu’daki yankısı güçlü görünüyor. Çünkü vatandaş onu, sadece bir büyükşehir belediye başkanı değil; halk gibi düşünen, halk gibi konuşan bir figür olarak görüyor. Onun mücadelesi, sadece İstanbul için değil; Anadolu’nun kalbi için de umut taşıyor izlenimi oluşturuyor.
Konya’dan yükselen bu sessiz çığlık, aslında Türkiye’nin dört bir yanındaki vicdanların ortak sesi.
Unutmayın…
Halkın sabrı sınırsız değildir.
Yıllardır görmezden gelinen, yok sayılan milyonların öfkesi birikiyor.
Konya gibi kaleler yıkıldığında, sadece bir parti değil; halkı hafife alan tüm düzen çöker.
Bu sessiz çığlık duyulmazsa, sandıkta tokat gibi patlar.
Ve o zaman çok geç olur. Çünkü halk affeder, ama unutmaz.
Konya unutmaz.
